ภาษาจีนกลาง รู้ไว้ไม่อดตาย

          มีหลายคนที่กลัวการไปไต้หวัน กลัวหลายๆอย่างที่จะต้องเจอ พูดไม่ได้จะทำไง ฟังก็ไม่ออก ภาษาอังกฤษก็พูดไม่ได้....กลัวไปต่างๆนานนา

         และนั้นก็เป็นประสบการณ์จริงที่ดิฉันได้เจอมาแล้วเช่นกัน ดิฉันเองก็ไม่เคยเรียนภาษาจีน พูดอังกฤษก็ไม่ค่อยเป็นงูๆปลาๆ ไปถึงโรงงานวันแรก เออ... !!! ค่ะ ดีที่มีล่าม มีรุ่นพี่ที่เขาเคยไปทำงานไต้หวันแล้วไปทำงานที่เดียวกัน ก็มีพี่ๆค่อยแปลให้ฟังว่าเขาให้ทำงานอะไร ยังไง ถือเอาความจำตัวเองเป็นหลัก แล้วจำเอาคำที่เราจับความได้ไปถามพี่ๆว่าคำเนียแปลว่าไรหรอค่ะ... กลัวลืมต้องรีบจดไว้ก่อน ทำแบบนี้อยู่ประมาณครึ่งปี...พออยู่นานๆไป เราก็จะเริ่มชินกับภาษาจีนที่เราได้ฟังเป็นประจำทุกวัน ก็เริ่มจับจุดได้ละ ว่าน่าจะพูดถึงเรื่องอะไรยังไง แต่ระสบการณ์เหล่านี้ต้องใช้เวลาให้ช่วยพาเราให้เดินผ่านหลายๆเหตุการณ์ ดิฉันเองก็ไม่ใช่ว่าจะเก่งภาษาจีนกลางมากนัก พอฟังออก พอรู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการสื่อสารกับเรามันคืออะไร สิ่งที่ได้ติดตัวคือฟังภาษาจีนออก พูดได้บ้าง ซึ่งถ้าเรากล้าที่จะพูดคุยกับชาวไต้หวัน จะเป็นผลดีกับเรามากเลยทีเดียว เพราะเขาจะบอกเราเลย เวลาเราพูดผิด ต้องพูดแบบนี้นะ เขาจะสอนเราพูดให้ถูกหลักภาษาจีน และเราจะซึมซับคำเหล่านั้นไปเอง

          

ฉะนั้นการได้พูดคุยกับเจ้าของภาษาช่วยเราได้มากเลยที่เดียวทั้งสำเนียง เสียง คำพูด ศัพท์ที่ไช้  ประสบการณ์ที่ในห้องเรียนสอนไม่ได้ ต้องสัมพัสด้วยตัวเราเอง

 ภาษาจีนกลางเรียนรู้ได้มากเท่าไร ยิ่งดีกับตัวเรามากเท่านั้น เพราะต้องใช้ในการดำเนินชีวิตในแต่ละวันมากเลยที่เดียว